Józef Łobodowski, Wiersze i przekłady. Tom II. Wybór i opracowanie: Ewa T. Łoś, Bernard Nowak, Piotr B. Nowak. Redakcja i korekta: Ewa T. Łoś. Projekt graficzny i typograficzny: Bernard Nowak. Linoryt kolorowany na okładce: Tomek Burasiewicz. Biogramy tłumaczonych autorów: Piotr B. Nowak. Opracowanie materiału graficznego: Ilona Jaszak. Wydawnictwo Test, Lublin 2021, s. 510. 

Systematyczna praca nad pogłębieniem znajomości Hiszpanii musiała doprowadzić do zetknięcia się z olbrzymim dorobkiem kulturalnym i artystycznym Andaluzji w okresie arabskiego panowania, które obejmuje bez mała osiem stuleci. Zain­teresowania orientalistyczne nigdy nie były obce autorowi tych słów. Dzieciństwo spędzone na Kaukazie dało odpowiednie predyspozycje psychiczne, bliski kontakt z politycznymi wygnańcami z krajów znajdujących się w basenie czarno- morsko-kaspijskim stał się dalszym asump­tem, a przedłużający się pobyt w Hiszpanii dokonał reszty. (...)

Wydając tę książkę, nie czuję się odosob­niony. Poezja polska raz po raz zbliżała się do motywów orientalnych, ale były to wypady sporadyczne. Kasydy Mickie­wicza, wschodnie poematy Słowackiego, Kirgiz Gustawa Zielińskiego, współcześnie – Wieczór na Wschodzie Balińskiego. Nadaremnie jednak szukalibyśmy ciągłości rozwojowej. Jeżeli nawet świetna tradycja „szkoły ukraińskiej” rwała się i zanikała z czasem, cóż powiedzieć o tradycji tamtej, znacznie słabszej i zaszczepionej bardziej powierzchownie. Nie mogąc od Wschodu uciec, staraliśmy się przynajmniej nie dostrzegać go. Rzecz prosta – tego rodzaju nonszalancja nigdy się nie opłaca.

Fragment komentarza autora do tomu Kasydy i gazele 

Chyba najmniej znanym pozostaje do dziś dorobek translatorski z literatury iberyj­skiej. Jeszcze w 2012 roku Jerzy Święch pi­sał: „Niestety, tom tłumaczeń z poezji hisz­pańskiej, nad którym poeta pracował i który miał zawierać utwory ponad 50 poetów (...) nigdy się nie ukazał”. Nie wiemy, czy za­chował się ów tom w archiwach ocalałych po Łobodowskim, nam udało się dotrzeć do wierszy dwudziestu czterech autorów, roz­sianych po czasopismach emigracyjnych, przede wszystkim w „Kulturze”, „Wiado­mościach” i „Orle Białym”.

Od wydawcy