Nowości książkowe

 

Maria Zofia Lewandowska, Źródło. Redaktor prowadzący: Szymon Gumienik. Projekt okładki: Krzysztof Galus. Korekta: Zespół. Redaktor techniczny: Krystyna Samsel. Na okładce wykorzystano akwarelę autorki. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2020, s. 70. 

 

 

Maria Zofia Lewandowska – urodzona w Bydgoszczy w 1949 roku, mieszkała jakiś czas na Ziemi Krajeńskiej. Studia polonistyczne ukończyła w Toruniu, gdzie uzyskała także doktorat z filozofii na podstawie pracy o etyce Alberta Schweitzera. Wydała tomiki poezji: Ziemia pod­dana...; Rozmowa z cieniem; Droga; Uwierz; Świat te­atrem; Córka ludzi; Wyciszenie; Nie i tak; Trud (z frag­mentami prozy); Nikt nie płacze; Nad Utratą. Szkoła pokory; Sonety do Shakespeare'a (wydanie pierwsze, 2012); My i cała reszta; Przybysz z kraju absurdu; sztukę teatralną Banita i kanclerz, a także prozę: Senna podróż; Słońce i nieskończoność (opowiadanie o Mikołaju Koperniku); Trzy opowiadania niegdysiejsze: Homer, Leonardo, Hamlet; Praca wszystko zwycięża? (Labor omnia vincit?) Esej o dziejach etyki pracy, a także o związkach pracy z kulturą oraz Po pierwsze nie szkodzić. Jest również tłumaczem. Przełożyła m.in. Kazania strasburskie o czci dla życia Alberta Schweitzera i opatrzyła je wstępem. Ostatnio opublikowała: Błądzenie. Wybór dawnych wierszy w nowej redakcji; zbiór utworów pt. Sonety do Shakespeare'a, czyli nowa obrona poezji (wydanie drugie zmienione, 2016); Utwory krnąbrne, ale nie wojownicze; Osobność. Poezje dialogiczne; Rozterki polonistki oraz tomiki: Cień doskonałości; Gdzie są oni?; Czucie-wiara; W świetle; Ciszej, Prometeuszu; Moja połowa kobiecości oraz Wahająca się myśl? O Słowackim i o Polsce. Publikowała wiersze w czasopismach, antologiach, otrzymywała nagrody. Jest au­torką artykułów i szkiców dotyczących filozofii, kultury, twórczości (także nie­pełnosprawnych). Zajmowała ją cały czas postać Alberta Schweitzera (np. „Ruch Filozoficzny” 1991, nr 3-4).

Poza tym rysuje, maluje akwarele. W 2016 roku ukazał się album z jej pracami zatytułowany Malowanie jako poznawanie siebie. Swoją twórczość prezentuje również na stronie internetowej: www.maria-zofia-lewandowska.pl.

Są tu wiersze - czasem dotyczące spraw osobistych, często odnoszące się do roz­terek związanych z nauką, religią; jest to odnajdywanie sensu w zadziwiającym świecie przez poszukiwanie języka w miarę „czystego”, źródłowego. Kwestia dobra i zła – tak trudna – tego wymaga. Dałam też eseje. Jeden mówi o niepowtarzal­ności etycznej myśli Alberta Schweitzera, drugi o Powstaniu Warszawskim i naszym myśleniu romantycznym, odniosłam się w nim do niektórych politycznych założeń języka naszej wielkiej poezji. Jeśli idzie o Powstanie: tym, co warte zastanowienia, jest nade wszystko mściwość hitlerowców wykraczająca raczej poza doraźne po­trzeby wojskowe. Antypolonizm w całej swojej grozie. Opieszałość Stalina była jakby bardziej do przewidzenia? Nie rozumieli Polacy drapieżności obu totalitaryzmów? Romantyczny nastrój do takiego zła już nie pasował?

Od autorki