Janusz Sytnik-Czetwertyński, Apokatastaza. Redaktor prowadzący: Szymon Gumienik. Redaktor techniczny: Krystyna Samsel. Korekta: Zespół. Projekt okładki: Krzysztof Galus. Ilustracja na okładce: Krystyna Czetwertyńska. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2020, s. 348. 

Janusz Sytnik-Czetwertyński – urodził się w 1967 roku w Cieplicach Śląskich-Zdrój (obecnie Jelenia Góra), polski filozof (doktor habilitowany), pisarz, poeta, także pianista i śpiewak (tenor spinto). Autor wielu monografii i artykułów naukowych z zakresu filozofii i etyki. Niniej­sza książka jest jego debiutem prozatorskim, będąc jednocześnie pożegnaniem z uko­chaną Ziemią Świętokrzyską, gdzie spędził dziesięć lat jako pracownik naukowy Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach.

Podobnie jak na Ziemi Świętokrzyskiej, w treści książki przeplata się realizm z metafizyką, a nawet mistyką. Akcja dzieje się początkowo na kilku kon­tynentach, a bohaterami są ludzie sukcesu różnych stanów i profesji: polski komandos, włoski dyktator mody, amerykański polityk (kongresmen), bra­zylijska gwiazda lekkoatletyki oraz południowoafrykańska szajka złodziei. Wszyscy z powodów zawodowych przybywają naraz do Kielc. Wówczas łączą się ich losy. Z czasem zaczynają podejrzewać, że ich przyjazd nie był do końca przypadkowy, choć domysły wydają się irracjonalne. Co więcej, wspólnie popadają w tarapaty, próbując zrozumieć sytuację, która ich spotkała; i z niej jakkolwiek wybrnąć. Książka łączy w sobie wiele stylów: od eseju, przez thriller, tragifarsę, studium psychologiczne, aż po romans. Jest zaproszeniem czytelnika na wyprawę po obrzeżach tego, co realne i nie­realne.

Nataliia Maliutina, Ukraińska dramaturgia końca XIX i początku XX wieku. Redakcja naukowa: Bogusław Bakuła, Agnieszka Matusiak. Recenzenci: prof. zw. dr hab. Jarosław Poliszuk, prof. Tetiana Meyzerska. Redaktor prowadzący: Szymon Gumienik. Redaktor techniczny: Dariusz Żulewski. Korekta: Zespół. Projekt okładki: Krzysztof Galus. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2020, s. 272. 

Nataliia Maliutina – profesor nadzwyczajny, dr hab. Instytutu Filologii Wschodniosłowiańskiej UwB, profesor zwyczajny Odeskiego Zakładu Slawistyki i Literatur Rosji UwB oraz Odeskiego Narodowego Uniwersytetu im. I.I. Miecznikowa, rusycystka, ukrainistka, komparatystka, badaczka dramatu XIX-XXI stulecia, w szczególności nowych zjawisk w aspekcie performatywności oraz identyfikacji kulturowej. Autorka wielu monografii.

Recenzowana monografia jest próbą wypełnienia poważnej luki badawczej, a jej wkład w tym względzie pozostaje nie do przecenienia. W starych skryptach do historii literatury ukraińskiej (np. Bohdana Lepkiego z lat 30. XX stulecia) rola dramaturgii i teatru była określona fragmentarycznie. Niewolne od po­dobnego fragmentaryzmu są także niedawno wydane w Polsce opracowania z tego zakresu, omawiające twórczość pisarzy XIX wieku, które główną uwagę skupiają na dorobku prozatorskim, zwłaszcza na dużych powieściach Iwana Neczuja-Łewyckiego, Panasa Myrnego, Iwana Franki, dramaturgię zostawiając - siłą rzeczy - wyciśniętą na margines. Taka konstelacja wiedzy o rozwoju piśmiennictwa odpowiada pewnym zasadom ujmowania literackości pod względem jej zapotrzebowania społecznego, choć nie jest do końca słuszna.

Prof. zw. dr hab. Jarosław Poliszczuk

Chen Ran, Moje życie. Tłumaczenie z języka angielskiego: Barbara Toczek-Luteijn. Redaktor prowadzący: Mirosława Michalska. Redaktor techniczny: Ryszard Kurasz. Korekta: Zespół. Projekt okładki: Krzysztof Galus. Wydawca: Time Marszałek Group, Toruń 2019, s. 228. 

Chen Ran – chińska pisarka awangardo­wa urodzona w Pekinie w 1962 roku. W dzie­ciństwie uczęszczała do szkoły muzycznej, a w wieku 18 lat zainteresowała się literatu­rą. W latach 1987-1989 opublikowała serię krótkich opowiadań surrealistycznych o wy­raźnym zabarwieniu filozoficznym. Więk­szość jej utworów ukazała się w latach 90. XX wieku i traktuje o chińskim feminizmie. Obecnie Chen Ran mieszka i pracuje w Pe­kinie. W ostatnim czasie wydała kilka zbio­rów krótkich opowiadań. Jest członkinią Stowarzyszenia Pisarzy Chińskich, a jej twórczość publikowana jest w przeszło oś­miu krajach.

Liu Zhenyun, Nie zabiłam mojego męża. Tłumaczenie z języka angielskiego: Magda Chrobak. Redaktor prowadzący: Mirosława Michalska. Redaktor techniczny: Dariusz Żulewski. Korekta: Zespół. Projekt okładki: Krzysztof Galus. Wydawca: Time Marszałek Group, Toruń 2019, s. 342. 

Liu Zhenyun – urodzony w 1958 roku w prowincji Henan, w północnej części Chin. Absolwent Uniwersytetu Pekińskiego (Wydział Języka i Literatury Chińskiej). Jest autorem wielu bestsellerowych powieści oraz jednym z najsłynniejszych i najczęściej nagradzanych współczesnych chińskich pisarzy. Książka Nie zabiłam mojego męża sprzedałą się w Chinach w 1,2 mln egzemplarzy. Autor otrzymał wiele prestiżowych nagród w kraju i za granicą, w tym najwyższe odznaczenie literackie w Chinach im. Mao Duna (2011) oraz Order Sztuki i Literatury (2018) od Ministra Kultury Francji. 

Popularność częściowo zawdzięcza filmom oraz serialom nakręconym na podstawie swoich powieści, w tym hitowi kinowemu Komórka, wyreżyserowanemu przez rozchwytywanego chińskiego reżysera Feng Xiaoganga. 

Prace autora przełożono na wiele języków, w tym na: angielski, czeski, duński, rosyjski, węgierski, serbski, szwedzki, turecki, rumuński, polski, hebrajski, arabski, perski, japoński, koreański, wietnamski, tajski, kazachski i ujgurski.

Ryszard Michalski, Pieśń o nadziei i miłości. Redaktor prowadzący: Bartosz Płotka. Projekt okładki: Krzysztof Galus. Korekta: Zespół. Redaktor techniczny: Paweł Banasiak. Ilustracje: Krystyna Michalska. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2020, s. 62. 

Ryszard Michalski urodził się 26 października 1937 r. w Golubiu. Profesor emeritus Uniwersytetu Mikołaja Ko­pernika w Toruniu, wieloletni kierownik Zakładu Historii Współczesnej i Myśli Politycznej w Instytucie Stosunków Międzynarodowych, a następnie Katedry Europeistyki na Wydziale Politologii i Studiów Międzynarodowych. Wciąż aktywny zawodowo. Aktualnie wykłada w Wyższej Szko­le Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu, pełniąc tam funkcję kierownika Instytutu Nauk o Polityce. Nauczyciel, wychowawca i promotor kilku pokoleń studentów. Autor licznych książek i artykułów naukowych o tematyce histo­rycznej i politologicznej oraz zbiorów wierszy: Cudak tańcujący (2003), Raj utracony. Z księgi Dobrej Nowiny (2004), Zaczarowane ogrody (2005), Cisza i oczekiwanie (2007), Klucze dzikich łabędzi (2009), Na pożegnanie minionego świata (2014), Miasto na Górze (2015), Przylądek Dobrej Nadziei (2016), Róża Jerycha (2017), Metafizyczny świat (2017), Nike z Samotraki (2018), Drogi do wolności (2018), „My, Naród..” (2019).

Maria Zofia Lewandowska, Źródło. Redaktor prowadzący: Szymon Gumienik. Projekt okładki: Krzysztof Galus. Korekta: Zespół. Redaktor techniczny: Krystyna Samsel. Na okładce wykorzystano akwarelę autorki. Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2020, s. 70. 

Maria Zofia Lewandowska – urodzona w Bydgoszczy w 1949 roku, mieszkała jakiś czas na Ziemi Krajeńskiej. Studia polonistyczne ukończyła w Toruniu, gdzie uzyskała także doktorat z filozofii na podstawie pracy o etyce Alberta Schweitzera. Wydała tomiki poezji: Ziemia pod­dana...; Rozmowa z cieniem; Droga; Uwierz; Świat te­atrem; Córka ludzi; Wyciszenie; Nie i tak; Trud (z frag­mentami prozy); Nikt nie płacze; Nad Utratą. Szkoła pokory; Sonety do Shakespeare'a (wydanie pierwsze, 2012); My i cała reszta; Przybysz z kraju absurdu; sztukę teatralną Banita i kanclerz, a także prozę: Senna podróż; Słońce i nieskończoność (opowiadanie o Mikołaju Koperniku); Trzy opowiadania niegdysiejsze: Homer, Leonardo, Hamlet; Praca wszystko zwycięża? (Labor omnia vincit?) Esej o dziejach etyki pracy, a także o związkach pracy z kulturą oraz Po pierwsze nie szkodzić. Jest również tłumaczem. Przełożyła m.in. Kazania strasburskie o czci dla życia Alberta Schweitzera i opatrzyła je wstępem. Ostatnio opublikowała: Błądzenie. Wybór dawnych wierszy w nowej redakcji; zbiór utworów pt. Sonety do Shakespeare'a, czyli nowa obrona poezji (wydanie drugie zmienione, 2016); Utwory krnąbrne, ale nie wojownicze; Osobność. Poezje dialogiczne; Rozterki polonistki oraz tomiki: Cień doskonałości; Gdzie są oni?; Czucie-wiara; W świetle; Ciszej, Prometeuszu; Moja połowa kobiecości oraz Wahająca się myśl? O Słowackim i o Polsce. Publikowała wiersze w czasopismach, antologiach, otrzymywała nagrody. Jest au­torką artykułów i szkiców dotyczących filozofii, kultury, twórczości (także nie­pełnosprawnych). Zajmowała ją cały czas postać Alberta Schweitzera (np. „Ruch Filozoficzny” 1991, nr 3-4).

Poza tym rysuje, maluje akwarele. W 2016 roku ukazał się album z jej pracami zatytułowany Malowanie jako poznawanie siebie. Swoją twórczość prezentuje również na stronie internetowej: www.maria-zofia-lewandowska.pl.

Są tu wiersze - czasem dotyczące spraw osobistych, często odnoszące się do roz­terek związanych z nauką, religią; jest to odnajdywanie sensu w zadziwiającym świecie przez poszukiwanie języka w miarę „czystego”, źródłowego. Kwestia dobra i zła – tak trudna – tego wymaga. Dałam też eseje. Jeden mówi o niepowtarzal­ności etycznej myśli Alberta Schweitzera, drugi o Powstaniu Warszawskim i naszym myśleniu romantycznym, odniosłam się w nim do niektórych politycznych założeń języka naszej wielkiej poezji. Jeśli idzie o Powstanie: tym, co warte zastanowienia, jest nade wszystko mściwość hitlerowców wykraczająca raczej poza doraźne po­trzeby wojskowe. Antypolonizm w całej swojej grozie. Opieszałość Stalina była jakby bardziej do przewidzenia? Nie rozumieli Polacy drapieżności obu totalitaryzmów? Romantyczny nastrój do takiego zła już nie pasował?

Od autorki