Nowości książkowe

 

Józef Łobodowski, Wiersze i przekłady. Tom III. Wybór i opracowanie: Ewa T. Łoś, Bernard Nowak, Piotr B. Nowak. Redakcja i korekta: Ewa T. Łoś. Projekt graficzny i typograficzny: Bernard Nowak. Drzeworyt na okładce: Jurij Kulczycki. Biogramy tłumaczonych autorów: Piotr B. Nowak. Opracowanie materiału graficznego: Ilona Jaszak. Wydawnictwo Test, Lublin 2021, s. 452. 

 

  

Nie miałem tymi razem zamiaru dawać an­tologii poezji rosyjskiej, wybrałem autorów i utwory najbliższe mi uczuciowo. Nieste­ty, najsilniejsze nawet uczucie nie potrafi wpłynąć na ceny papieru i koszt druku.

Przekładając, nie zawsze przestrzega­łem wierności. Sądzę, że najważniejszym zadaniem tłumacza jest utrafienie w po­etycką atmosferę utworu. Tam, gdzie zbyt pedantyczna wierność nadwyrężą wartość utworu, nie należy krępować się tym mało przekonywającym postulatem. Zwłaszcza, że dochodzi kłopot z metryką i rytmem. Zresztą swawola ta nigdzie nie zmieniła się w anarchię. (...)

Układ wierszy nie jest chronologiczny. O rozmieszczeniu decydował wyłącznie ich charakter. Chronologia została zgwałco­na kilkakrotnie (na przykład wiersz Jesienina Nie zawołam pochodzi z roku 1919, ale ze względu na swój charakter znalazł się w dziale ostatnim). W ten sam sposób zo­stały ułożone wiersze innych autorów.

Józef Łobodowski [fragment komentarza z tomu U przyjaciół]

 

Przygotowanie edycji wierszy i przekładów poetyckich J. Łobodowskiego wymagało pracy edytorskiej uwzględniającej specy­ficzny charakter wydania, zawierającego zarówno wiersze oryginalne autora, jak i przekłady z czterech języków: białoru­skiego, ukraińskiego, rosyjskiego i hisz­pańskiego. Jako zasadę ogólną przyjęto zachowanie w jak największym stopniu specyfiki bogatego języka autora, obfitu­jącego w częste odmiany i warianty, nie­koniecznie poprawne. To bogactwo jest obecne nie tylko w twórczości oryginalnej, ale też w różnorodności językowej prze­kładów. Aby jej nie zatrzeć, niekiedy zre­zygnowano z poprawiania wyrażeń, dziś uważanych za błędne lub przestarzałe.

Przedstawione postacie tekstu zostały ustalone jak najdokładniej, w miarę posia­danych świadectw. Starano się o wyelimi­nowanie dość licznych pomyłek, wynika­jących z błędów druku, nie dokumentując poszczególnych zmian.

Edycja ma charakter popularny, toteż w wierszach oryginalnych autora uwspół­cześniono ortografię oraz interpunkcję. Zostały one zmodernizowane w takim za­kresie, by – pozostając w zgodzie z obo­wiązującymi normami – nie doprowadzić do zatarcia odrębności językowych. Pewne osobliwości pozostawiono – o ile spełniały istotną funkcję w tekście.

Fragment Noty edytorskiej