Anna Krasuska, Ona i on. Wiersze. Opracowanie graficzne: Marek J. PIwko. Korekta: Monika Lis. Na okładce wykorzystano zdjęcie rzeźby autorstwa Henryka Topolnickiego. „Śląsk” Sp. z o. o. Wydawnictwo Naukowe, Katowice 2017, s. 76.

Anna Czerwińska-Rydel, Dorota Łaskot-Cichocka, Niebo nad Fatima. Czy modlitwa może zmieniać świat? Redakcja: Justyna Maluga. Ilustracje: Dorota Łaskot-Cichocka. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2017, s. 56.

Jerzy Besala, Tam kiedyś była Rzeczpospolita. Ziemie ukrainne. Recenzent naukowy: Mirosław Nagielski. Redaktor prowadzący: Donata Guminiak. Redakcja, indeks: Marta Dobrecka. Projekt okładki i stron tytułowych: Paulina Radomska-Skierkowska. Na okładce obrazy Józefa Brandta Rozpędzony zaprzęg i Pieśń o zwycięzcy kozackim (grzbiet okładki) oraz pieczęcie aktu zawiązania Unii Lubelskiej. Na czwartej stronie okładki dworek w Żółkwi, Biblioteka Narodowa. Opracowanie graficzne: Barbara i Przemysław Kida. Opracowanie map: Rafał Kłos. Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2016, s. 478.

Przemek Corso, Miasto z gliny. Redakcja: Edyta Urbanowicz, Wojciech Cejrowski. Projekt okładki i elementów graficznych: Agnieszka Rajczak-Kucińska. Korekta: Edyta Urbanowicz, Anna Mędrzycka, Piotr Koperski. Opracowanie plastyczne i plastyczny kształt Serii z Mustangiem: Wojciech Cejrowski Sp. z o.o.. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2017, s. 336.

Andrzej K. Waśkiewicz, Jedzenie jest niezdrowe. Ale przyjemne... Redakcja i wstęp: Eugeniusz Kurzawa. Ekslibris: Leszek Frey Witkowski. Opracowanie graficzne, projekt okładki: Kazimierz Sobecki. Wydanie II, poszerzone. Wydawca: Związek Literatów Polskich Oddział w Zielonej Górze, Zielona Góra 2017, s. 36.

   Trudno dziś dokładnie określić, w jakich okolicznościach zaczęła się ta współpraca. Poety i krytyka literackiego Andrzeja K. Waśkiewicza z nieistniejącym już czasopismem pt. „Zaradna i romantyczna". Choć nadal istnieje wydawnictwo „Kropka" w Ochli, które wówczas ów periodyk wydawało. Prawdopodobnie zgadałem się z Januszem Klimenką, właścicielem „Kropki" i wydawcą „Zaradnej...", z którym wówczas współpracowałem, że mój przyjaciel Andrzej ma ciekawe, nieortodoksyjne poglądy na temat jedzenia, różnych dań i przygotowywania potraw. Klimenko poszerzał w owym czasie swoją działalność edytorską (publikował, i nadal to czyni, przepisy czytelników w pozycjach pt. „Ciasto na stół") i poszukiwał niebanalnych rozwiązań wydawniczych, jak też uznanych nazwisk mogących przyciągnąć czytelników. Od słowa do słowa zaproponował Waśkiewiczowi - za moim pośrednictwem - publikacje stałych felietonów kulinarnych.

   Jak wynika z dat pod niektórymi materiałami, Andrzej K. Waśkiewicz usiadł do swoich gawęd o jedzeniu - pod żartobliwym wspólnym tytułem „Jedzenie jest niezdrowe (ale przyjemne)" - w początkach 2004 r. Prawdopodobnie od razu, albo niemal od razu napisał większość tekstów. Periodyk „Zaradna i romantyczna" wychodził w trybie miesięcznym, czyli przez niemal cały rok 2004 ukazywały się w nim dowcipne felietony kulinarne Waśkiewicza. Jako się rzekło, byłem pośrednikiem w przekazywaniu materiałów Andrzeja. Przysyłał je do mnie, ja przekazywałem Januszowi. Zachował się jedyny list, adresowany przez Waśkiewicza do Klimenki, doklejony do ostatniego, dziewiątego tekstu. „Szanowny Panie, myślałem, że jest zapas, ale okazało się, że nie - czy przysłać następne gawędy?" (...)

Ze wstępu Eugeniusza Kurzawy

Piotr Machul, Ultimatum... Redakcja: Dorota Koman. Wstęp: Bohdan Zadura. Projekt okładki i grafiki: Dawid Ryski. Zdjęcie autora: Krzysztof Plebankiewicz. Wydawca: Miejski Dom Kultury w Radomsku, Radomsko 2016, s. 64.

   Jakiego rodzaju poetą jest Piotr Machul, można się zorientować po tytule jego tomu i po pierwszym wierszu. Ultimatum to tyle, co wysunięte przez jedno państwo żądanie spełnienia przez inne państwo w określonym terminie określonych wymagań pod groźbą wojny albo - potocznie - wysunięcie żądań, których niespełnienie wiąże się z dramatycznymi, poważnymi następstwami. Sam tytuł jeszcze niewiele mówi, ale pierwszy wiersz w książce pod znaczącym tytułem z wyraźnymi odwołaniami do Księgi Koheleta zawiera znamienny dwuwers dookreślający znaczenie ultimatum poprzez przeciwstawienie:

jest czas antidotum

i czas ultimatum

   Czas ultimatum nie jest więc czasem antidotum. Antidotum jest obronne, ultimatum jest ofensywne. Paradoksalnie można powiedzieć, że ultimatum to jest właśnie to antidotum, którego tak naprawdę nie ma. Ultimatum jest zadziorne, zuchwałe, polemiczne. „Wszystko zależne jest od czasu, ostatecznie od Boga" - to Księga Koheleta 3, 1-8. „Wszystko zależy od interpretacji" - to Piotr Machul w tytule tego wiersza. Jawne i ukryte nawiązania do ważnych tekstów kultury - rozumianych dosłownie i metaforycznie - przewijają się przez cały tom. (...)

Ze wstępu Bohdana Zadury