Piotr Zychowicz, Alianci. Opowieści niepoprawne politycznie V. Redaktor: Grzegorz Dziamski. Projekt i opracowanie graficzne okładki: Zbigniew Mielnik. Fotografie na I stronie okładki © Hulton-Deutsch Collection/Corbis/Getty Images Poland © Pavlo Lys/Shutterstock. Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2021, s. 528.

Kolejna część bestsellerowego cyklu „Opowieści niepo­prawne politycznie”. Po Żydach, Sowietach i Niemcach przyszedł czas na Aliantów.

II wojna światowa przedstawiana jest jak hollywoodzki western, starcie dobrych kowbojów ze złymi Indianami.

Prawdziwa historia nie była jednak wcale czarno-biała.

Zbrodnie wojenne popełniały nie tylko państwa Osi, ale również alianci zachodni.

Straszliwe bombardowania dywanowe Hamburga, Drez­na i innych niemieckich miast. Rozstrzeliwanie jeńców wojennych. Gwałty i grabieże. Rasistowskie mordy na ludności cywilnej Japonii, których zwieńczeniem była atomowa zagłada w Hiroszimie i Nagasaki.

Piotr Zychowicz pisze o brytyjskich obozach koncentra­cyjnych dla Burów, ludobójstwie amerykańskich Indian i zachodnich intelektualistach, którzy tuszowali zbrod­nie Stalina – Katyń, Gułag i Wielki Głód. A także o tym, jak Anglosasi po wojnie wydali NKWD dwa miliony uciekinierów ze Związku Sowieckiego. Polacy nie byli jedynym narodem zdradzonym przez Churchilla i Roosevelta w Jałcie.

Michael Baigent, Richard Leigh, Świątynia i loża. Przekład: Robert Sudół. Projekt okładki: Ewa Gawlik. Redakcja, korekta: Anna Atanaziewicz. Wydawnictwo Vis-á-vis Etiuda spół-ka z o.o., Kraków 2019, s. 368.

Pierwsza książka autorów Świątyni i loży, czyli Święty Graal i Święta Krew, opowiadająca o najbardziej wstrząsającej tajemnicy ostatnich dwóch tysięcy lat wywołała sensację i burzę kontrowersji w całym zachodnim świecie.

Podobnie było z kolejną książką M. Baigenta i R. Leigha, czyli właśnie Świątynię i lożę. Autorzy w swym dziennikarskim śledztwie podążają tropem prześladowanych templariuszy, którzy znaleźli schronienie u ekskomunikowanego króla Szkocji Roberta Bruce’a. To właśnie w Szkocji tradycja zakonu zakorzeniła się na wieki i znalazła gorących krzewicieli pośród tamtejszej szlachty. Autorzy dociekają, jak owa tradycja oraz wolnomularstwo, które z niej wyrosło, związały się nierozerwalnie z polityczną działalnością dynastii Stuartów. Dopatrują się źródeł masonerii w rycerskich rytuałach templariuszy, w wielowątkowej myśli europejskiej, w tajemnicach kaplicy w Rosslyn oraz w elitarnej kadrze szkockich gwardzistów strzegących królów Francji. Śledząc rozwój wolnomularstwa w XVII i XVIII wieku, Baigent i Leigh przedstawiają jego wkład w propagowanie postępowych idei w Anglii, co zapobiegło rewolucji społecznej w stylu francuskim. Tymczasem za oceanem wpływ wolrtomularstwa przyjął bardziej dramatyczną formę, czego skutkiem były narodziny Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej – urzeczywistnienie ideału republiki masońskiej.

Świątynia i Loża to wszechstronna i wnikliwa analiza ewolucji wolnomularstwa. Rozwiewając mity i przewartościowując historię Wielkiej Brytanii, autorzy ukazują masonów w zupełnie nowym świetle oraz prezentują w nad wyraz kontrowersyjnym ujęciu dzieje Stanów Zjednoczonych.

Józef Baran, Słoneczna ruleta. Wiersze przebrane z lat 1969-2020. Redaktor prowadzący: Anna Piwkowska. Opracowanie redakcyjne i korekta: Aleksandra Nizioł. Projekt graficzny okładki: Piotr Kierżun. Ilustracje na okładce: Litografia B. Meisela „Echini plate A.”, „Memories of the Museum of Comparative Zoology, at Harvard College”, „Cambridge, Mass.: v. 31 (1904) plates. Biodiversity Heritage Library. Domena Publiczna. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2021, s. 448.

Józef Baran urodził się w Borzęcinie. Pracował jako nau­czyciel, redaktor w tygodniku „Wieści” oraz reportażysta w „Dzienniku Polskim”. Za odkrywcę jego poezji uważa się Artura Sandauera, choć wcześniej wiele wierszy poety zostało opublikowanych w „Tygodniku Powszechnym”. Obecnie autor ponad 30 książek, przekładany na ponad 20 języków, osobne tomy ukazały się w języku niemiec­kim, angielskim, hiszpańskim i rosyjskim. Za twórczość poetycką był wielokrotnie doceniany, m.in. Nagrodą Fun­dacji Kościelskich w Genewie, wyróżnieniem PEN West czy Nagrodą Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa. W 1989 roku jego wiersze weszły do podręczników szkolnych. W 2019 roku ukazała się książka Kosmografie literackie Józefa Barana, zawierająca ponad 20 esejów i szkiców poświęco­nych twórczości poety. Współpracuje również z piosenka­rzami i kompozytorami.

Mówi o sobie: Wiersze adresuję do wybrednych znawców sztuki poetyckiej, ale i do tzw. zwyk­łego odbiorcy. Nie pochwalam tych, którzy zamykają się w wieży hermetycznej poezji uniwersyteckiej. Uważam to za początek końca żywej poezji.

Kalina Kowalska, Bosy Karmel. Opracowanie graficzne i typograficzne: Jakub Żabiński-Sikorski. Zaułek Wydawniczy POMYŁKA, Szczecin 2021, s. 44.

Beata Golacik – wiersze publikuje pod pseudonimem Kalina Kowalska. Ukończyła teologię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz studia podyplomowe z zakresu nauk społecznych (Wyższa Szkoła Dziennikarska im. M. Wańkowicza w Warszawie) i HR (Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Administracji w Lublinie). Nauczycielka w szkole średniej. Pracuje i mieszka w Świdniku.

Zajmuje się również publicystyką literacką – pisze felietony i komentarze recenzenckie do lektur. Prowadzi dwa blogi literackie: Blog kowalski i Beata Golacik – felietony. Publikuje m. in. w lubelskim „Akcencie”, raciborskim „Almanachu Prowincjonalnym”, pomorskim magazynie literacko-artystycznym „Latarnia Morska”, roczniku kulturalnym „Piosenka”. Umieszczona w antologii poetów lubelskich pod redakcją Bogusława Wróblewskiego „Lublin - miasto poetów” (2016). W 2013 roku otrzymała Nagrodę Artystyczną Burmistrza Świdnika.

Autorka tomików poetyckich: Za mną, przede mną (2011), Światło (2012, e-book 2016), Łupki (2013), Złodziejka głosu (2016 wydanie papierowe i e-book).

Strona autorska: http://beatagolacik.autorzy365.pl

Tytuł książki nawiązuje do postaci hiszpańskiej mistyczki św. Teresy z Ávili, reformatorki Zakonu Karmelitów Bosych, z którą autorka prowadzi w jednym z utworów dialog liryczny. „Módl się za mnie i mój bosy Karmel” – takie słowa w poincie wiersza zatytułowanego „Teresko” zdają się sugerować, że świat poezji jest dla autorki szczególnym rodzajem odosobnienia, zamknięcia – na podobieństwo zakonu klauzurowego, w którym realizuje się wyjątkowe powołanie.

Irena Tetlak, droga. Redakcja i projekt okładki: Andrzej Dębkowski. Zdjęcie na I stronie okładki: Małgorzata Zawada. Zdjęcie na IV stronie okładki: Irena Tetlak. Wydawnictwo Autorskie Andrzej Dębkowski, Zelów 2021, s. 64.

Irena Tetlak, urodziła się w Radzyniu Podlaskim. Mieszka i tworzy w Warszawie. Debiutowała w 2013 roku. Jest autorką czterech książek poetyckich: Lilak (Zelów 2013), Wnętrza (Zelów 2014), Pod tym samym niebem (Zelów 2016), Celina (Zelów 2019) . Publikowała na łamach wielu pism literackich i w internecie. W ręce czytelników oddajemy kolejny tom Jej poezji – jakże inny od dotychczasowych i jakże podobny – dojrzały, przemyślany i spójny.

„Wiersze znad Sanu 2. Almanach poetycki”. Pod red. Mirosława Osowskiego. Projekt okładki: Edyta Lisek. Wydawnictwo Autorskie Mirosław Osowski, Stalowa Wola 2021, s. 122.