Barbara Tyszkiewicz, Korzenie jutra. Opracowanie redakcyjne, projekt okładki i opracowanie graficzne: Barbara Tyszkiewicz. Korekta: Grażyna Rybicka. Wydawca: Barbara Tyszkiewicz, Seria „Literka”, nr 3, Płock 2022, s. 120.

Barbara Tyszkiewicz – urodziła w 1958 roku w Łodzi. Poetka, plastyczka, dekoratorka. Preferuje sztukę nowoczesną. Maluje obrazy abstrak­cyjne, symboliczne, porcelanę i jedwab. Ma na koncie kilkanaście wystaw indywidualnych, zbiorowych oraz konkursów literackich. Debiutowała w tygodniku „Życie Zduńskiej Woli” w 1987 roku. Była członkiem Klubu Pracy Twórczej w Sieradzu i Klubu Literackiego „Topola” w Zduńskiej Woli. Wydała 10 tomików wierszy: „Z pręd­kością myśli” (1990), „Podaj mi płaszcz” (1993), „Bez makijażu” (1996), „Za ciasny kształt życia” (1997), „Obraz i nieposłuszeństwo” (2000), „Południe nocy” (2002), „Geometria nieba” (2006), „Do­brze, że jesteś” (2007), „Atomy duszy” (2011), „Przejście” (2014). W 2022 roku obchodzi 35. rocznicę pracy twórczej.

Mira Umiastowska, Nie zabijajcie Julietty. Redakcja, typografia: Mira Umiastowska. Projekt okładki: Renata Cygan. Fotografia autorki na okładce: Jadwiga Siwińska-Pacak. Korekta: Jolanta Bogusławska. Wydawnictwo Miru Libro, Warszawa 2021, s. 100.

Mira Umiastowska

Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego w zakresie Pedagogiki oraz Podyplomowej Artterapii i Kreatywności. Dotychczas wydała tomiki z poezją: Świat za burtą Ryba nie ma okien (2015), Świat za burtą Bezpieczeństwo Mał­gorzaty (2015), Czerwona Sukienka (2016), Zmierzch Świ­tu (2017), Siła Stania (2018), Sztuka stania (2021). W przy­gotowaniu – etiudy literackie prozą.

Jej utwory drukowane są w kwartalnikach kulturalnych: m.in.: Sekrety Żaru, Własnym Głosem, Poezja Dzisiaj oraz w antologiach i almanachach, także pokonkursowych. Związana ze środowiskiem literackim warszawskich stowarzyszeń twórczych, tj: Warszawskie Stowarzysze­nie Twórców Kultury, Grupa Literacka Poetka przy PZN, Stowarzyszenie Autorów Polskich i inne.

Amatorsko grała w sztukach teatru Scena Przyfabryczna przy Ośrodku Kultury Arsus.

Nie zabijajcie Julietty, to kolejny tom wierszy, który wyprzedza poprzednie; nie mieści się w okowach ciasnych realiów, zaskakujących ograniczeniami, wymyka się spod uładzenia twórczego; protestuje przeciwko temu, co próbuje być normą poprzez ak­ceptację absurdów; tu groteska jedynie, jako zabieg literacki, próbuje bronić myśli awanturujących się z autorką, która z kolei broni tezy, że im bardziej nielogicznie, tym bardziej skutecznie; wystarczy się rozejrzeć; im większy absurd, tym bardziej działa...

Almanach poetycki – wiersze znad Sanu 3. Projekt okładki: Edyta Lisek. Wydawca: Związek Literatów Polskich Oddział w Rzeszowie, Rzeszów 2022, s. 142.

Piotr Pągowski, Łódź i inne opowiadania. Nakład autorski, Skierniewice 2020, s. 100.

Piotr Pągowski urodził się 8.11.1953 roku w Łodzi. Z zawodu lekarz medycyny. Wydał: „Opowiadania” (1992), „Karnawał” (1995), „Opowiadania Kawęczyńskie” (1997), „Dramaty” (2001), „Jesienna” (2004), „Opowiadania Warszawskie” (2011). Jest członkiem Związku Literatów Polskich.

Piotr Pągowskl mógłby poprzestać na dzieleniu się swoim życiem z pacjentami, którym od wielu, wielu lat zawodowo służy jako lekarz. Jest przecież uzdrowicielem ciała i duszy, bo czy rozmowy wiejskiego doktora z ludźmi nie są też uśmierzaniem ich wewnętrznych niepokojów? Skąd bierze się u niego potrzeba zapisywania niektórych zdarzeń, przeżyć, spotkań, wybranych rozmów, marzeń myśli ulotnych wywołanych poruszeniami rozumu i uczuć? Bierze się ona z czujności i czułości wobec życia. Z uważnego przeżywania codzienności. Bierze się z nadmiaru Tajemnicy. Z nadmiaru wrażliwości i wrażeń, które potrzebują ujścia. Człowiek szlachetny dzieli się tym czego ma w nad­miarze i rozdaje to innym. Dzieli się swoim życiem wewnętrznym z ty mi, którzy może też mieliby się czym podzielić ale nie potrafię nadać temu formy, nie mają dość bezinteresownej siły aby wypracować język przekazu. Dzielenie się z drugim wymaga bowiem wysiłku i potrzeba na to czasu. Potrzeba na to jeszcze czegoś więcej – wewnętrznej wol­ności–przestrzeni, w której dzieją się czyny bezinteresowne. Opowia­dania Piotra Pągowskiego poszerzają taką przestrzeń, dają czas na refleksję Ludziom wolnym wewnętrznie.

Tylko tacy mają czas, pozostali mają zegarki.

D. Wieczorek

Agnieszka Monika Polak, Bańka mydlana. Redakcja: Kamila Recław. Korekta: Emil Melerski. Okładka: Izabela Surdykowska-Jurek. Foto na okładce: Beata Polak-Chmielewska. Wydawnictwo Novae Res, Gdynia 2021, s. 234.

Monika Bliska nie potrafi już dłużej udawać, że jest szczęśliwa. Gdy temperatura w jej małżeń­stwie spada poniżej zera, decyduje się ostatecznie zamknąć ten etap swojego życia. Zdrada męża nie jest jednak jedynym szokującym wydarze­niem, z jakim będzie musiała się zmierzyć. Mo­nika odkrywa bowiem, że potrafi czytać ludziom w myślach i zajrzeć zarówno w przeszłość, jak i w przyszłość napotkanych przypadkiem osób. Czy będzie potrafiła mądrze wykorzystać ren nie­samowity dar? Co się stanie, gdy pewnego dnia spotka swoją imienniczkę, z którą los już dawno połączył ją w wyjątkowo przewrotny sposób?

Agnieszka Monika Polak

Pisarka, poetka, dziennikarka, skrzypacz­ka, prezes lubelskiego oddziału ZLP, magister pedagogiki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Mieszka, pracu­je i tworzy w Lublinie, w którym jest zakochana. Wyraz temu daje w twór­czości, gdzie Kozi Gród przedstawia jako pełne czaru, uroku i kolorów mia­sto. Taki Lublin można odnaleźć w jej dwóch ostatnich książkach, Ślad prze­znaczenia oraz Dalekie podróże z Bliską. Zadebiutowała powieścią Mimo wszystko (2012). Jej utwory ukazały się w trzynastu antologiach – polskich oraz polsko-biało­ruskiej Mosty – a wiersze były wielokrotnie drukowane w „Poezji dzisiaj” i tłumaczone na języki: angielski, francuski, białoru­ski, włoski, rosyjski. Opublikowała tak­że zbiór opowiadań Oblicza miłości oraz tomik poezji Porcelanowy świat ciszy. W jej twórczości spotykamy się z praw­dziwymi historiami, których scenariusz napisało samo życie.

Monika Banaś, Między ciszą a marzeniami. Zdjęcia i grafiki: Agnieszka, Paulina i Monika Banaś, ks. Marek Negler, Jacek Niedzielski, Denis Ganter, Izabela Dąbrowska, Magdalena Wylęda, Beata Banach, Michalina Miś. Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, Sandomierz 2021, s. 84.

Monika Banaś – poetka, mieszkanka Barano­wa. W 2007 roku zadebiutowała tomikiem poezji „Popłynę szeptem (Miniatura, Kraków 2007). Współautorka antologii: „Oaza Szeptów” (Kraków 2008) „Ogrodowe pejzaże” (Kraków 2009), „Wiersze z Poczekalni” (2017), „Antologia Kę­pińskiego Koła Literatów (2019), „Serduszkowa antologia dla Wojtusia” (2020) „Słowo jest czy­nu testamentem” w ramach XVII Festiwalu Poezji POECI BEZ GRANIC im. Andrzeja Bartyńskiego w Polanicy Zdroju (Wrocław 2020), „Z nadzieją dla Marcina” (Trzcinica/Sandomierz, 2020), „Powiat kępiński na fotografii i w wierszu” (2020), „Bosymi stopami drogą za miłością nieutraconą” czyli Droga Krzyżowa oczami kępińskich literatów (Kępno 2021).

W 2014 roku wydała tomik „Daj płynąć obłokom” (Miniatura), który został zgłoszony do wrocławskiej Nagrody Literackiej Silesius w kategorii Książka Roku.

W wieku 9 lat pisała krótkie opowiadania i bajki oraz wiersze dla dzieci. Smak poezji poznała dwa lata później. Pierwsze utwory zamieszczała w gazetkach szkolnych. Autorka wieczorków poetyckich w Małej Ojczyź­nie. Moderator i administrator w kilku portalach literackich. Juror m.in. w Biesiadach Literackich w Kępnie dla młodzieży szkolnej, konkursach poetyckich i recytatorskich dla dzieci, młodzieży oraz dorosłych w po­wiecie kępińskim. Z Kingą Szczupak jako laureatką biesiad dla młodzieży podjęła współpracę, wydając w 2016 roku książkę „Spowiedź czarownic” oraz „Pomimo bordowych rąk” (Miniatura, Kraków 2019). Pełniła funkcję wiceprzewodniczącej w Kępińskim Kole Literatów.