Arkadiusz Frania, Agatka mówi, że... Powiadania filozoficzne. Redakcja i korekta: Barbara Strzelbicka. Grafika sylwetki autora na bazie fotografii Szymona Haltera. Opracowanie graficzne i projekt okładki: J.M. Krasucki. Seria: „Biblioteka Galerii”. Wydawca: Towarzystwo Galeria Literacka, Częstochowa 2025. s. 132. 

„Powiadania filozoficzne" to quasi-portret głęboko refleksyjnego melancholika, pełne­go bólu i rozterek wewnętrznych, który próbuje oswoić lęk egzystencjalny oraz zmie­rzyć się z tym, co nieuniknione. Wyobraźnia i wrażliwość poetycka autora, a przede wszystkim umiejętne, subtelne połączenie emocji z formą literacką, pozwalają na ukazanie zmagań bohatera z niepokojem przyszłościowym i poczuciem beznadziei.

Agata Jałowiecka-Frania

Ta książka napisała się sama, ale to nie znaczy, że napisała się szybko. Wprost prze­ciwnie. Nawet nie wiem, kiedy się napisała. Ale jest. Ale jest w niej Agatka, nareszcie od pierwszej do ostatniej strony. Na taką książkę czekałem, taką książkę udało mi się wyczekać za pomocą około 20 tysięcy wyrazów. Minus tego tekstu? Niestety też tam jestem, a chciałbym nie być, być nie.

Arkadiusz Frania

Książka wielowarstwowa, do wielokrotnego czytania, niekoniecznie po kolei, choć autor nazywa ją diariuszem, zakładającym chronologiczny układ treści. Czas jest za to ważnym wątkiem rozważań filozoficznych - obok pisania i jego materii, czyli ję­zyka, i życia codziennego, niewolnego od cierpienia. Motyw przewodni jednak to więź z drugim człowiekiem – niezwykle istotna, bliska i głęboka, dla nazwania której słowo miłość jest niewystarczające. Wiele się tu dzieje w warstwie językowej. Kunsztowna dwuczęściowa forma narracji, gdy opowieść o prozie życia jest tak naprawdę czystą poezją, a trocheiczne purnonsensowe rymowanki wymuszają dystans wobec opisy­wanej rzeczywistości, przywodzi skojarzenie z muzycznym kontrapunktem, gdzie jed­nocześnie prowadzonych jest kilka samodzielnych głosów. Po raz kolejny Arkadiusz Frania udowadnia, że jest lirykiem wysokiej próby.

Barbara Strzelbicka