Pelplin. Przewodnik ilustrowany. Fotografie: Piotr Jaworek. Zdjęcia z archiwum ks. Wincentego Pytlika. NAC – Narodowe Archiwum Cyfrowe. Fotografia lotnicza: Krzysztof Mania. Koncepcja: ks. Wincenty Pytlik, Piotr jaworek. Teksty: ks. Wincenty Pytlik, Katarzyna Schoeder-Stępowska. Konsultacja w zakresie zbiorów bibliotecznych: ks. prof. Anastazy Nadolny. Współpraca: Iwona Jaworek, Paweł Pomaski, Tomasz Serwach. Wydawca: Foto Liner S.C., Warszawa [bez roku wydania], s. 148.

Poeci Krakowa. Antologia. Baluch. Baran. Cyganik. Gizela. Jasicki. Kawiński. Kornhauser. Lisowski. Maj. Moczulski. Piątkowski. Stabro. Szlaga. Szymańska. Śliwiak. Torbus. Warzecha. Zechetner-Spławińska. Ziemianin. Wybór wierszy i wstęp: Marek Karwala. Recenzent naukowy: Piotr Borek. Rada programowa aerii Poeci Krakowa: Stanisław Dziedzic, Janusz M. Paluch, Tadeusz Skoczek. Wydawca: Biblioteka Kraków, Kraków 2018, s. 208.

Elżbieta Ruman, Widziałam cuda. Prawdziwe historie uzdrowień z ostatnich lat. Projekt okładki: Oficyna Wydawnicza Edytor.org. Na okładce Elżbieta Ruman – fot. Agata Dyka. Wydawnictwo „Bernardinum”, Pelplin 2018, s. 224.

Niekiedy nasze doświadczenie, wiedza i nauka mówią, że nic już możemy zrobić, że wyczerpane taty wszelkie możliwości. Tymczasem nasze zmysły – wzrok, słuch i dotyk – informują nas o czymś zu­pełnie odmiennym... Człowiek był umierający, a widzimy go żywym; zdjęcia rentgenowskie pokazują nogę krótszą o kilka centymetrów, a my widzimy, że jest takiej samej długości jak druga; poparzony ciężko chłopiec stracił niemal całą skórę na twarzy, a trzeciego dnia sam zdejmuje sobie opatrunki, pokazując oblicze; mózg młodego sportowca został nieodwracalnie uszkodzony, trzy czwarte kory mózgowej zostało zalane krwią w wyniku upadku z dużej wysokości i badania dowodzą jednoznacznie, że do niedalekiego końca życia będzie „rośliną”, a chłopak dziewiątego dnia budzi się i wychodzi ze szpitala o własnych siłach, w pełni sprawny umysłowo...

Widziałam cuda. Dotykałam osób, które zostały uzdrowione w niewytłumaczalny sposób – całkowicie, natychmiastowo i bez nawrotów choroby. O tym jest ta książka.

Elżbieta Dzikowska, Polska znana i mniej znana IV. Redakcja: Edyta Urbanowicz. Projekt okładki, elementów graficznych i opracowanie zdjęć: Łukasz Ciepłowski. Korekta: Anna Mędrzycka, Piotr Koperski. Zdjęcia: Elżbieta Dzikowska. Zdjęcie autorki na okładce: Tadeusz Lademann. Zdjęcie autorki na sąsiedniej stronie: Izabela Staniszewski. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2018, s. 360.

ELŻBIETA DZIKOWSKA (urodzona w Międzyrzecu Podlaskim) – historyk sztuki, sinolog, reżyser i operator filmów dokumentalnych, podróżniczka, autorka wielu książek, programów telewizyjnych, audycji radiowych, artykułów publicystycznych oraz wystaw sztuki współczesnej. Wraz z mężem, Tonym Halikiem, zrealizowała około 300 filmów ze wszystkich kontynentów dla Telewizji Polskiej oraz prowadziła cieszący się dużym zainteresowaniem podróżniczy program telewizyjny „Pieprz i wanilia”.

Oto po raz kolejny wyruszamy z Elżbietą Dzikowską na zwiedzanie Polski. Najpierw – Dolny Śląsk. Dowiemy się między innymi, gdzie tworzył „śląski Rembrandt”, skąd w Chełmsku Śląskim wzięło się Dwunastu Apostołów i czemu służyła zapadnia pod łożem królewskim oraz Studnia Niewiernych Żon na zamku Czocha. Potem – Mazowsze śladami rodu Krasińskich. Odwiedzimy znaną z pew­nego burzliwego romansu Opinogórę, w Płocku wejdziemy do jedynej na świecie katedry mariawitów, a w Węgrowie sprawdzimy, co w lustrze Twardowskiego zoba­czył król Zygmunt August. Stamtąd udamy się jeszcze dalej na północ: do Pelplina, gdzie znajduje się najdroższa księga świata, czyli oryginalna Biblia Gutenberga, i do wsi Odry, gdzie spróbujemy zgłębić tajemnicę kamiennych kręgów. Przepłyniemy kajakami przez Kaszubskie Morze, a pomorski szlak zaprowadzi nas przez „krainę > Wolina. A po drodze, jak zwykle, będziemy zatrzymywać się w róż­nych miasteczkach i wioskach, aby oglądać zabytki, o których istnieniu zazwyczaj nie mieliśmy pojęcia...

Jak wszystkie poprzednie tomy, „Polska znana i mniej znana IV” to spora porcja fachowej wiedzy, ale też legendy, historie i ciekawostki, których próżno szukać w Internecie. To ciekawa i wciągająca lektura, nie tylko na wakacje.

Arkady Fiedler, Ryby śpiewają w Ukajali. Korekta: Anna Gądek. Projekt okładki: Maciej Foltyn. Ilustracje: Archiwum Muzeum Arkadego Fiedlera. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2018, s. 340.

ARKADY FIEDLER (1894-1985) Jeden z najsłynniejszych polskich podróżników i pisarzy. Autor trzydziestu dwóch książek, które od kilkudziesięciu lat stanowią kanon polskiej literatury podróżniczej. Twórczość Arkadego Fiedlera, przetłumaczona na ponad dwadzieścia języków, znana jest daleko poza granicami Polski.

Do bestsellerów należały wydane przed drugą wojną światową reportażowe książki opisujące wyprawy do Amazonii („Ryby śpiewają w Ukajali”) i do Ameryki Północnej („Kanada pachną­ca żywicą”). W 1974 r. powstało Muzeum-Pracownia Lite­racka Arkadego Fiedlera w Puszczykowie pod Poznaniem (www.fiedler.pl). W tym wyjątkowym miejscu można zapoznać się z bogatą twórczością autora oraz obejrzeć mnóstwo pamią­tek z licznych podróży pisarza i jego synów.

„Ryby śpiewają w Ukajali” to jedna z najsłynniejszych książek znanego polskiego podróżnika. Tym razem autor zabiera czytelnika na niezwykłą wyprawę do Ameryki Południowej, podczas której roztacza przed jego oczyma niezwykły świat amazońskiej dżungli. Motyle, ptaki, zwierzęta, rośliny, a przede wszystkim mieszkający tam ludzie oraz niepowtarzalna atmosfera tropików – wszystko to składa się na barwny i urzekający obraz życia nad rzeką Ukajali.

Daniel Kasprowicz, Hazo Mena. O marzeniach z Czerwonej Wyspy. Redakcja i korekta językowa: Joanna Śliwińska. Projekt okładki: Małgorzata Omilian-Mucharska. Zdjęcie na okładce: archiwum własne autora. Wydawnictwo „Bernardinum” Sp. z o.o., Pelplin 2018, s. 360.

Daniel Kasprowicz – misjonarz świecki od czterech lat posługujący na Madaga­skarze. Z wykształcenia dietetyk, absolwent Gdańskiego Uniwersytetu Medycz­nego, zajmujący się niedożywionymi pacjentami kliniki medycznej „Flamboyant” w Mampikony. Ambasador walki z głodem na świecie, prezentujący się na między­narodowych spotkaniach, między innymi w Australii, Belgii i Kolumbii. Prywatnie miłośnik kawy i mlecznej czekolady, amator maratonów i zapalony podróżnik.

Już po raz drugi Daniel Kasprowicz zabiera nas w egzotyczną podróż na Czerwo­ną Wyspę. Ponownie odwiedzamy poznane miejscowości, oglądamy znajome twarze podopiecznych Domu Dziecka w Mampikony, sprzedawców z okoliczne­go targu, pracowników ośrodka zdrowia, urzędów państwowych... Choć wszyst­ko wydaje się podobne, to pozorne złudzenie. Ten świat jest inny, tak jak inny jest sam Autor. Otaczająca go rzeczywistość, zmieniająca się niczym kolorowe szkiełka w kalejdoskopie, układa się w niezapomniane i magiczne obrazy. Chwi­le szczęścia i radości coraz częściej przeplatają się ze smutkiem, zwątpieniem, cierpieniem, stratą... Nie pozostają mu obojętne. Wpływają na autora nieodwra­calnie, odciskając na nim niewidzialne piętno. Zmieniają jego samego i sposób postrzegania świata, kładąc akcenty na inne wydarzenia. Autor nie kreuje rze­czywistości, ale zatraca się w niej, jest jej integralną częścią. Wychodzi ze strefy własnego komfortu, dzięki czemu widzi i czuje więcej i bardziej. Całość wydaje się dojrzalsza, pozbawiona w dużej mierze młodzieńczej naiwności i prostoduszności, choć niezmiennie przepojona wiarą – tą chrześcijańską i tą w drugiego człowieka. Jak pisze autor: „[...] czerp z życia garściami i pamiętaj, by dzielić się tym, co otrzymujesz. Kolekcjonuj wspomnienia, nie rzeczy. Zawieraj przyjaźnie, nie umowy. Nie bój się pomagać, bo dobro zawsze powraca” I ta prawda, Drogi Czytelniku, niech Ci towarzyszy, nie tylko od pierwszej do ostatniej strony.

Joanna Śliwińska