Elżbieta (Ela) Chylewska 

Szczecinianka. Od wielu lat zamieszkała w Sydney/Australia. Bibliotekarka, poetka, propagatorka kultury polskiej na antypodach.

Członkini Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie w Londynie oraz grupy poetyckiej Poetralia w Sydney.

Autorka trzech tomów poetyckich: „Apetyt na raj”, „Za bramą raju” i „Pod skrzydłami”. Swoje wiersze publikuje w czasopismach, antologiach oraz na portalach internetowych.

Od ponad 20 lat jest aktorką Teatru Fantazja w Sydney. Współpracuje z polską sekcją radia SBS (Special Broadcasting Service) w Sydney i z radio Express, The Australian-Polish Magazine.

australia

cień kangura

powolny

jak oddech ziemi

liść eukaliptusa odbija

promienie

światło wpada

między skały

między pióra

ptaka

aż po horyzont

* * *

podziwiam cień kangura

powolny jak oddech ziemi

podziwiam

liście eukaliptusa

ich medyczną moc

podziwiam

drganie promieni światła

między skałami

między piórami wołoszka

podziwiam

ciebie Australio

aż po horyzont

moich myśli

aborygeni

w nadziei

na pojednanie

aborygeni palili

liście eukaliptusa

rytualne słowa

wyrywali

z rozpalonych

do czerwoności serc

popiołem zasypywali

czarne blizny

historii

Cape York

na dalekiej północy

dzikiego kontynentu

nie strzyka w kościach

zawroty głowy

pojawiają się jedynie

na widok spektakularnych

krajobrazów

niedogodności namiotu

zmieniają się w

w codzienną gimnastykę

ciało wita

pierwsze promienie dnia

w pozycji czworonożnego

ssaka

i wyje z zachwytu

modlitwa

w leśnym kościele

modlą się ptaki

o wolność

o soczyste dżdżownice

o to by nie wyrąbali drzew

żeby nie natknąć się na

człowieka

bumerang

łatwo rzucać słowa na wiatr

puszczać jak bumerang

nie czekać powrotu

większość i tak

nie wraca

wraca

ból

któremu

bezmyślnie

rzucone słowa

ostro przecinają

niewinne powietrze

zmieszane do utraty tchu

wielkanoc

w dalekiej Australii

wnuki malują pisanki

biedronka w czerwonej sukience

dwie tęcze

gałązki zielonych liści

kwiaty

tyle życzeń w owalnych obrazkach

nadzieja

pokój

szczęście

moc dobra baranka

piąta rano

stoję w oknie

szare komórki

nabierają kolorów

kwitnącej jakarandy

jej kwiat

spadający na głowę

to szczęście

idę na spacer

drzewo

unosisz wysoko gałęzie

nie chcesz ranić

kwiatów

każdej wiosny

rozkwitają bezpiecznie

u twoich stóp