Nowości książkowe

 

Dariusz Czaja i Wiesław Juszczak. Ruiny czasu. Rozmowy o twórczości. Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2017.

 

 

Profesor Wiesław Juszczak to człowiek orkiestra. Prawdziwy polihistor, jak w starych dobrych czasach określano człowieka biegłego w różnych dziedzinach wiedzy. Książka jest zapisem rozmów z profesorem, a ich tematem są różne dziedziny sztuki: od filmu przez muzykę do malarstwa. Jej zwornikiem jest zaś namysł nad szeroko rozumianym aktem twórczym. W polu zainteresowań rozmówców znalazły się dzieła sztuki i artyści, którzy mocno współbrzmią z biografią intelektualną Juszczaka. W efekcie otrzymujemy przefiltrowany przez jednostkową wrażliwość, wielostronny i intrygujący zapis myślenia o fenomenie twórczości.

Dariusz Czaja – antropolog kultury, eseista, recenzent muzyczny. Profesor doktor habilitowany, wykładowca w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ, redaktor kwartalnika „Konteksty” (Instytut Sztuki PAN). Opublikował ostatnio: Lekcje ciemności (nagroda Fundacji TVP Kultura „Gwarancja Kultury”); Gdzieś dalej, gdzie indziej (nagroda „Warszawska Premiera Literacka” 2011, nominacja do Nagrody Literackiej „Nike”); Znaki szczególne. Antropologia jako ćwiczenie duchowe; Inne przestrzenie, inne miejsca. Mapy i terytoria (red.); Kwintesencje. Pasaże barokowe, Scenariusze końca. Zmierzch, kres, apokalipsa (red.).

Wiesław Juszczak (ur. 1932) – historyk sztuki, eseista, tłumacz, emerytowany profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego i Instytutu Sztuki PAN. Opublikował m.in.: Wojtkiewicz i nowa sztuka (1965, 2000), Postimpresjoniści (1972), Malarstwo polskie. Modernizm (1977), Fakty i wyobraźnia (1979), Młody Weiss (1979), Fragmenty. Szkice z teorii i filozofii sztuki (1995), Realność bogów (2002), Zasłona w rajskie ptaki (1981, 2004), Wędrówka do źródeł (2009), Archeologia mitu, t. 1 i 2 (2012), Ekfraza poetycka w antycznej Grecji (przykłady wybrane) (2012), Poeta i mit (2014). Uhonorowany nagrodą polskiego PEN Clubu (2010) i złotym medalem Gloria Artis (2012). W roku 2013 Uniwersytet Warszawski dokonał odnowienia jego doktoratu.

prof. Paweł Próchniak o książce:

Jest w tej rozmowie siła dwóch błyskotliwych umysłów i głębokich wrażliwości – na swój sposób osobnych, ale dobrze ze sobą rezonujących, darzących się szacunkiem i przyjaźnią (zaznaczoną dyskretnie, bez poklepywania się po ramieniu). Wiadomo, czyj to recital, ale wiadomo też, kto tu dyryguje. Czuje się w tym zapisie energię żywego dialogu, w którym jest lekkość, finezja, zwinny ruch myśli, ale i rzetelna erudycja, czasem zawrotna i onieśmielająca, nigdy jednak – przytłaczająca. Są momenty niemal intymne, jest uśmiech, chwilami zjawia się blik ironii, a nad tym wszystkim unosi się spokojna powaga rzeczy naprawdę ważnych.